Mechaniczny instynkt elektryczny

Tytuł cyklu nawiązuje do zbioru wierszy Tytusa Czyżewskiego pt. „Noc-dzień: mechaniczny instynkt elektryczny”.

Realizacja malarska składa się z kilkudziesięciu olejno-akrylowych obrazów o różnych wymiarach. Na płaszczyźnie płócien łączę fragmenty rozrastającej się maszyny z wizerunkami kobiet. Bohaterki obrazów, nagie i bezbronne kobiety, marzą o sile jaką dysponują zestawione z nimi maszyny. Za pomocą tradycyjnego i wielowiekowego medium malarskiego przedstawiam współczesny świat, w którym zaciera się granica pomiędzy tym, co wirtualne, a tym, co realne. Interesuje mnie fenomen dzisiejszych zaawansowanych technologii, które w coraz większym stopniu wpływają na nasze życie. Donna Haraway, prekursorka cyberfeminizmu, w eseju „Manifest cyborga” z 1985 roku twierdziła, że przed technologią nie możemy ani uciec, ani wpaść w bezkrytyczną euforię, raczej z optymizmem, radością i kreatywnością powinniśmy Meduzie spojrzeć w twarz i wymyślić jakieś całkowicie nowe sposoby współżycia z monstrum, którym staliśmy się my sami. Przy użyciu malarskich technik przepracowuję niezmetabolizowane lęki związane z ewolucją stworzonych przez człowieka bytów. Przełamując obawy związane z nadchodzącą przyszłością, tworzę konfiguracje cielesności i aktualnych technologii.

By zobrazować skomplikowany i wielotorowy sposób działania najnowocześniejszych maszyn, wychodzę poza ramy tradycyjnie rozumianych obrazów i komponuję z nich wieloelementowe układy. Poszczególne obrazy przestają działać jako samoistne obiekty, ważne natomiast stają się zależności między nimi oraz relacje z przestrzenią wystawienniczą.

Moją intencją jest „wciągnięcie” widza do gry jaką jest śledzenie kolejnych fragmentów rozrastającej się struktury, tworzonej przez łączenie, rozłączanie i odnajdywanie nowych możliwości połączeń. Niektóre elementy prowadzą w nieokreślonych kierunkach, inne zapętlają się lub umożliwiają kolejne rozgałęzienia. Odchodząc od iluzyjnego sposobu przedstawiania konkretnych urządzeń w stronę obrazowania złożonych procesów zachodzących w skomplikowanym mechanicznym układzie, maluję geometryzujące formy. Obrazy stają się wyrazem próby uchwycenia czy zarejestrowania pewnych ogólnych formalnych i funkcjonalnych cech mechanizmu. Syntetycznie ujęte struktury bytują jedynie na płaszczyznach płócien, są subiektywną wizją, która próbuje „wydostać się” poza ramy.

Cykl malarski to w większości premierowe obrazy, które nie były prezentowane w formie wystawy indywidualnej. Niektóre z płócien były prezentowane na wystawach zbiorowych oraz na łamach czasopism o sztuce.

Wybrane wywiady i artykuły:

• METAL Magazine
• Contemporary Lynx
• A WOMEN’S THING
• The Forumist
• Postfotografia.pl
• Der Greif
• KoozArch
• NEO2 magazine
• SWARM MAG